"မီးေလာင္ျပင္မွ ထုတ္ေဆာင္ပါ"

"မီးေလာင္ျပင္မွ ထုတ္ေဆာင္ပါ"

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊

ထိုအခါ နတ္သား တစ္ေယာက္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကို ေလွ်ာက္၏-
...........................................................................

- မီးေလာင္ေသာ အိမ္၌ အၾကင္အိုးခြက္ကို ထုတ္ေဆာင္၏၊ ထိုအိုးခြက္သည္ ထိုထုတ္ေဆာင္ေသာ သူ၏ အက်ဳိးငွါ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊

- ထိုမီးေလာင္ေသာ အိမ္၌ အၾကင္ အိုးခြက္ကို မထုတ္ေဆာင္၊ (ထိုအိုးခြက္သည္) မီးေလာင္ခံရသကဲ့သို႔-

- ထို႔အတူ ေလာကသည္ အိုျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ ေသျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေန၏၊

- ထိုေတာက္ေလာင္ေနေသာ ေလာကထဲမွ ေပးလွဴျခင္းျဖင့္ ထုတ္ေဆာင္ရ၏၊

- ေပးလွဴအပ္ေသာ ဒါနသည္ ေကာင္းစြာ ထုတ္ ေဆာင္ထားၿပီး (ဥစၥာ) မည္၏။
...........................................................................

- ေပးလွဴမႈသည္ ခ်မ္းသာေသာ အက်ဳိးရွိ၏၊
- မေပးလွဴမႈသည္ ခ်မ္းသာေသာ အက်ဳိးမရွိ။

- ထိုမေပးလွဴဘဲ ထားေသာ ဥစၥာကို ခိုးသူတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ မင္းတို႔သည္လည္းေကာင္း ေဆာင္ယူႏိုင္ ကုန္၏၊ မီးေလာင္တတ္၏၊ ပ်က္စီးတတ္၏။ ထို႔ေနာက္ ေသဆံုးသျဖင့္ မိမိ သိမ္းဆည္းေသာ ဥစၥာႏွင့္တကြ မိမိကိုယ္ကို စြန္႔ရ၏၊

- ပညာရွိသည္ ဤသေဘာကို သိ၍ သံုးလည္း သံုးေဆာင္ရာ၏၊
ေပးလွဴလည္း ေပးလွဴရာ၏။

- ေပးလွဴၿပီး၍လည္းေကာင္း၊ သံုးေဆာင္ၿပီး၍လည္းေကာင္း အလွဴ၏ အာႏုေဘာ္အေလ်ာက္ အကဲ့ရဲ႕ မခံရဘဲ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရ၏''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

{သံယုတၱနိကာယ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္၊ ေဒဝတာသံယုတ္၊ အာဒိတၱဝဂ္၊ အာဒိတၱသုတ္}