"တရားဦးေဟာရန္၊ သိမ္းသြင္းဟန္၊ ျမတ္မြန္ဘယ္သို႔ ျပဳသနည္း"

"တရားဦးေဟာရန္၊ သိမ္းသြင္းဟန္၊ ျမတ္မြန္ဘယ္သို႔ ျပဳသနည္း"

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစဥ္အတိုင္း ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူေသာ္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတနမည္ေသာ မိဂဒါဝုန္ေတာ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၏။

ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ အေဝးမွ ႂကြလာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ျမင္ၾက၍ ''ငါ့သွ်င္တို႔ လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ က်င့္၍ ကမၼ႒ာန္းလုပ္ငန္းမွ ထြက္ေသာ လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ လွည့္လည္ေသာ ဤရဟန္း ေဂါတမသည္ ႂကြလာ၏၊ ထိုရဟန္းေဂါတမကို ရွိမခိုးရ၊ ခရီးဦးႀကဳိမျပဳရ၊ ထိုရဟန္းေဂါတမ၏ သပိတ္ သကၤန္းကို လွမ္းမယူရ၊ (သို႔ရာတြင္) ေနရာကိုကား ထားထိုက္၏၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အကယ္၍ အလိုရွိလွ်င္ ထိုင္လိမ့္မည္''ဟု အခ်င္းခ်င္း ကတိကဝတ္ ျပဳကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူေသာ္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ မိမိတို႔ ကတိကဝတ္ျဖင့္ မတည္ႏိုင္ကုန္ဘဲ ျမတ္စြာဘုရားကို ခရီးဦးႀကိဳျပဳဳၾကၿပီးလွ်င္ တစ္ေယာက္က ျမတ္စြာ ဘုရား၏ သပိတ္သကၤန္းကို လွမ္းယူ၏၊ တစ္ေယာက္က ေနရာခင္း၏၊ တစ္ေယာက္က ေျခေဆးေရကို တည္၏၊ တစ္ေယာက္က ေျခေဆးအင္းပ်ဥ္ကို တည္ထား၏၊ တစ္ေယာက္က ေျခပြတ္အိုးျခမ္းကို အနီး၌ ထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေျခေတာ္တို႔ကို ေဆးေတာ္မူ၏၊
သို႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားကို 'ေဂါတမ' ဟူေသာ အမည္ေတာ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ 'ငါ့သွ်င္' ဟူေသာ ေခၚေဝၚျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ေခၚေဝၚေျပာဆိုကုန္၏။
.................................................

ဤသို႔ ေျပာဆိုကုန္သည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔အား-

''ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားကို အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ငါ့သွ်င္ ဟူေသာ ေခၚေဝၚျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း မေျပာဆိုၾကကုန္လင့္၊ ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ရဟႏၲာတည္း၊ (အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေသာ ဘုရားတည္း၊ ရဟန္းတို႔ နားေထာင္ကုန္ေလာ့၊ အၿမိဳက္နိဗၺာန္ ကို (ငါ) ရၿပီ၊ ငါသည္ ဆုံးမအံ့၊ ငါသည္ တရားေဟာအံ့။

ငါဆုံးမသည့္အတိုင္း က်င့္သည္ရွိေသာ္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ေကာင္းစြာ ဝင္ေသာ အမ်ဳိးသားတို႔ လိုလားအပ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အဆုံးျဖစ္ေသာ အတုမရွိေသာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ မၾကာမီ ယခုဘဝ၌ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလတၱံ႕''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
........................................................

ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား-

''ငါ့သွ်င္ေဂါတမ သင္သည္ ထိုျပဳႏိုင္ခဲေသာ ဣရိယာပုထ္ကို ျပဳသျဖင့္ ထိုက်င့္ႏိုင္ခဲေသာ အက်င့္ကို က်င့္သျဖင့္ ထိုျပဳႏိုင္ခဲေသာ အမႈကို ျပဳသျဖင့္လည္း လူတို႔၏ ကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးထက့္လြန္ျမတ္ေသာ အရိယာအျဖစ္ကို ျပဳစြမ္းႏိုင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္အထူးကို မရခဲ့ေပ။

လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ က်င့္၍ ကမၼ႒ာန္း (လုပ္ငန္း) မွ ထြက္လ်က္ လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ လွည့္လည္ေသာ သင္သည္ ယခုအခါ လူတို႔၏ ကုသိုလ္ကမၼပထတရားဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ အရိယာ အျဖစ္ကို ျပဳစြမ္းႏိုင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္အထူးကို အဘယ္မွာ (သင္) ရႏိုင္ပါအံ့နည္း''ဟုဆိုကုန္၏။

ဤသို႔ ဆိုကုန္လတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔အား-

- ''ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ က်င့္သည္မဟုတ္၊ ကမၼ႒ာန္းလုပ္ငန္းမွ ထြက္သည္ မဟုတ္၊ လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ လွည့္လည္ေနသည္မဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ရဟႏၲာတည္း၊
(အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေသာ ဘုရားတည္း၊

- ရဟန္းတို႔ နားေထာင္ကုန္ေလာ့၊ အၿမဳိက္နိဗၺာန္ကို ငါရၿပီ၊ ငါသည္ ဆုံးမအံ့၊ ငါသည္ တရားေဟာအံ့၊

- ငါဆုံးမသည့္အတိုင္း က်င့္သည္ရွိေသာ္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ေကာင္းစြာ ဝင္ေသာ အမ်ဳိးသားတို႔ လိုလားအပ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အဆုံးျဖစ္ေသာ အတုမရွိေသာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ မၾကာမီ ယခုဘဝ၌ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလတၱံ႕''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
.......................................................

ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ ဆိုကုန္၏။ပ။ ႏွစ္ႀကိမ္ ေျမာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔အား ဤသို႔ပင္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ပ။ သုံးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား -

''ငါ့သွ်င္ေဂါတမ သင္သည္ ထိုျပဳႏိုင္ခဲေသာ ဣရိယာပုထ္ကို ျပဳသျဖင့္ ထိုက်င့္ႏိုင္ခဲေသာ အက်င့္ကို က်င့္သျဖင့္ ထိုျပဳႏိုင္ခဲေသာ အမႈကို ျပဳသျဖင့္လည္း လူတို႔၏ ကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ အရိယာအျဖစ္ကို ျပဳစြမ္းႏိုင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္အထူးကို မရခဲ့ေပ၊ လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ က်င့္၍ ကမၼ႒ာန္း (လုပ္ငန္း) မွ ထြက္ေသာ လာဘ္မ်ားျခင္းငွါ လွည့္လည္ေသာ သင္သည္ ယခုအခါ လူတို႔၏ ကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ အရိယာအျဖစ္ကို ျပဳစြမ္းႏိုင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ အထူးကို အဘယ္မွာ (သင္) ရႏိုင္ပါအံ့နည္း''ဟု ဆိုကုန္၏။
..................................................

ဤသို႔ ဆိုကုန္လတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔အား

- ''ရဟန္းတို႔ ဤမွ ေရွးအခါ၌ ဤသို႔ေသာ စကားကို ငါေျပာဖူးသည္ကို သင္တို႔ မွတ္မိၾကကုန္သေလာ''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

- မမွတ္မိပါ အသွ်င္ဘုရားဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

- ''ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ရဟႏၲာတည္း၊ (အလုံးစုံေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေသာ ဘုရားတည္း၊ ရဟန္းတို႔ နားေထာင္ကုန္ေလာ့၊ အၿမိဳက္နိဗၺာန္ကို ငါရၿပီ၊ ငါသည္ ဆုံးမအံ့၊ ငါသည္ တရားေဟာအံ့၊ ငါဆုံးမသည့္အတိုင္း က်င့္သည္ရွိေသာ္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ေကာင္းစြာ ဝင္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔ လိုလားအပ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အဆုံးျဖစ္ေသာ အတုမရွိေသာ အရဟတၱ ဖိုလ္သို႔ မၾကာမီ ယခုဘဝ၌ပင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလတၱံ႕''ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
.....................................................

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔အား (ဘုရားအျဖစ္ကို) သိေစရန္ တတ္ႏိုင္ခဲ့ေလၿပီ။ ထိုအခါ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား စကားေတာ္ကို ေကာင္းစြာ နာယူကုန္၏၊ နားေထာင္ကုန္၏၊ အရဟတၱဖိုလ္ကို ျဖစ္ေစရန္ စိတ္ကို ေရွး႐ႈထားကုန္၏။

{ဝိနယပိဋက၊ မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္၊ မဟာခႏၶက၊ ပဥၥဝဂၢီတို႔အား တရားေဟာေတာ္မူျခင္း}