"အာနာပါနဂုဏ္အင္၊ အာနိသင္၊ ဘုန္းရွင္ဘယ္သို႔မိန္႔သနည္း"
"အာနာပါနဂုဏ္အင္၊ အာနိသင္၊ ဘုန္းရွင္ဘယ္သို႔မိန္႔သနည္း"
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ိဳးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။
ရဟန္းတို႔ အာနာပါႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုအဘယ္သို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီးသနည္း၊ အာနိသင္ႀကီးသနည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ တင္ပလႅင္ေခြၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ကို ေျဖာင့္မတ္စြာထား၍ သတိကို (ကမၼ႒ာန္းသို႔) ေရွး႐ႈျဖစ္ေစလ်က္ ထိုင္ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ သတိရွိလ်က္သာလွ်င္ထြက္ သက္ေလကို ထုတ္၏၊ သတိရွိလ်က္သာလွ်င္ ဝင္သက္ေလကို ရွဴ၏။
ရွည္ရွည္ ထြက္သက္ေလကိုထုတ္ လွ်င္လည္း ''ရွည္ရွည္ ထြက္သက္ေလကို ထုတ္၏''ဟု သိ၏၊ ရွည္ရွည္ ဝင္သက္ေလကိုရွဴလွ်င္လည္း ''ရွည္ရွည္ ဝင္သက္ေလကို ရွဴ၏''ဟု သိ၏။ပ။ ''စြန္႔လႊတ္မႈကို အဖန္တစ္လဲဲလဲဲ ႐ႈလ်က္ထြက္သက္ေလ ကို ထုတ္အံ့''ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊ ''စြန္႔လႊတ္မႈကို အဖန္တစ္လဲလဲ ႐ႈလ်က္ဝင္သက္ေလကို ရွဴအံ့''ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။ ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။
............................................
- ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ဘုရားမျဖစ္မီ ေရွးအခါက သစၥာေလးပါးကို မသိေသးေသာ ဘုရားေလာင္း ျဖစ္စဥ္ဤေနျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ အေနမ်ားခဲ့၏။
- ရဟန္းတို႔ ဤေနျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ အေနမ်ားခဲ့ေသာ ငါ့အား ကိုယ္ သည္မပင္ပန္း၊ မ်က္စိတို႔သည္ မပင္ပန္းကုန္၊ ငါ၏ စိတ္သည္လည္း မစြဲဲလမ္းမူ၍ အာသဝတို႔မွ လြတ္ေျမာက္၏။
.............................................
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ငါ၏ ကိုယ္သည္ မပင္ပန္းရာ၊ မ်က္စိတို႔သည္ မပင္ပန္းကုန္ရာ၊ ငါ၏ စိတ္သည္လည္း မစြဲလမ္းမူ၍ အာသဝတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ရာ၏''ဟုအလိုရွိခဲ့မူ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အိမ္၌ ေနသူ လူတို႔၏ကာမဂုဏ္ကို မွီေသာ ေအာက္ေမ့မႈ ၾကံစည္မႈတို႔ကို ပယ္ကုန္ရာ၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံု၌စက္ဆုပ္ဖြယ္ အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံု၌ စက္ဆုပ္ဖြယ္မဟုတ္ဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာသမာဓိ ကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံု၌လည္းေကာင္း၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံု၌လည္းေကာင္း စက္ဆုပ္ဖြယ္ဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံု၌လည္းေကာင္း၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံု၌လည္းေကာင္း စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံုကိုလည္းေကာင္း၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံုကိုလည္းေကာင္း ထိုႏွစ္မ်ိဳးစံုကို ၾကဥ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ 'သမၸဇဥ္'ေအာက္ ေမ႕မႈ 'သတိ'ရွိသည္ ျဖစ္၍ အညီအမွ် ႐ႈလ်က္ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
...........................................................
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ကာမတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္အကုသိုလ္တရားတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္ ၾကံစည္မႈ 'ဝိတက္' သံုးသပ္ဆင္ျခင္မႈ 'ဝိစာရ'ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ နီဝရဏ ကင္းဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ 'ပီတိ' ခ်မ္းသာမႈ 'သုခ'ရွိေသာပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္း အပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ဝိတက္, ဝိစာရတို႔ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစတတ္ေသာ စိတ္တည္ၾကည္မႈ 'သမာဓိ'ကို ျဖစ္ပြားေစတတ္ေသာ ၾကံစည္မႈ 'ဝိတက္' သံုးသပ္ဆင္ျခင္မႈ 'ဝိစာရ' မရွိေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမာဓိ'ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ 'ပီတိ'ခ်မ္းသာမႈ 'သုခ'ရွိေသာ ဒုတိယစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ႏွစ္သိမ့္မႈ 'ပီတိ'ကိုလည္း မတပ္မက္ျခင္းေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလ်က္ ေနလို၏၊ သတိ 'သမၸဇဥ္'ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာ 'သုခ'ကိုလည္းကိုယ္ျဖင့္ ခံစားလို၏။ အၾကင္တတိယစ်ာန္ေၾကာင့္ ထိုသူ႕ကို 'လ်စ္လ်ဴ႐ႈသူ၊ သတိရွိသူ၊ ခ်မ္းသာစြာ ေနေလ့ရွိသူ'ဟု အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ေျပာၾကားကုန္၏၊ ထိုတတိယစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္းအလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ခ်မ္းသာဆင္းရဲကို ပယ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ဝမ္းသာျခင္းႏွလံုးမသာျခင္းတို႔၏ ခ်ဳပ္ႏွင့္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ့ဆင္း ရဲခ်မ္းသာ မရွိေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ 'ဥေပကၡာ' ေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ သတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္းရွိေသာစတုတၳစ်ာန္ သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာသမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
..........................................................
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာ ႐ူပသညာတို႔ကို လြန္ေျမာက္ျခင္းေၾကာင့္ ထိခိုက္မႈ 'ပဋိဃသညာ' တို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ မွတ္သားမႈ 'နာနတၱသညာ' တို႔ကို ႏွလံုးမသြင္းျခင္းေၾကာင့္ 'ေကာင္းကင္သည္ အဆံုး မရွိ'ဟု (စီးျဖန္းကာ) အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာအာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္ကို လြန္ေျမာက္၍ 'ဝိညာဏ္သည္ အဆံုး မရွိ'ဟု (စီးျဖန္းကာ) ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ေနလို၏'' ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္ ကိုလြန္ေျမာက္၍ 'တစ္စံုတစ္ရာမွ် မရွိ'ဟု (စီးျဖန္းကာ) အာကိၪၥညာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာအာကိၪၥညာယတနစ်ာန္ ကိုလြန္ေျမာက္၍ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္ကို လြန္ေျမာက္၍ သညာေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
........................................................
- ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကို ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္သည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ သုခေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုသုခေဝဒနာသည္ ''မျမဲ''ဟု သိ၏၊ ''လႊမ္းမိုး၍ မတည္ႏိုင္''ဟု သိ၏၊ ''မႏွစ္သက္အပ္''ဟု သိ၏။ ဒုကၡေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုဒုကၡေဝဒနာသည္ ''မျမဲ''ဟု သိ၏၊ ''လႊမ္းမိုး၍ မတည္ႏိုင္''ဟု သိ၏၊ ''မႏွစ္သက္အပ္''ဟု သိ၏။ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုဥေပကၡာေဝဒနာသည္ ''မျမဲ''ဟု သိ၏၊ ''လႊမ္းမိုး၍ မတည္ႏိုင္''ဟုသိ၏၊ ''မႏွစ္သက္အပ္''ဟု သိ၏။
- သုခေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ မယွဥ္သည္ ျဖစ္၍ ထိုေဝဒနာကို ခံစား၏၊ ဒုကၡေဝဒနာကိုခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ မယွဥ္သည္ ျဖစ္၍ ထိုေဝဒနာကို ခံစား၏၊ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူမယွဥ္သည္ ျဖစ္၍ ထိုေဝဒနာကို ခံစား၏။ ထိုသူသည္ ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစားသည္ရွိေသာ္ ''ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစား၏''ဟု သိ၏၊ အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကိုခံစားသည္ရွိေသာ္ ''အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစား၏''ဟု သိ၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီးသည္မွအထက္ျဖစ္ေသာ ေနာက္ကာလ၌ အသက္ဆံုးသည္တိုင္ေအာင္ ''ဤဘဝ၌ပင္ အလံုးစံုေသာ ခံစားျခင္းတို႔ကို မႏွစ္သက္အပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ ၿငိမ္းေအးကုန္လတၱံ႕''ဟု သိ၏။
..............................................
- ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ဆီကို စြဲ၍လည္းေကာင္း၊ မီးစာကို စြဲ၍လည္းေကာင္း ဆီမီးသည္ေတာက္ေလာင္ရာ၏။ ထိုဆီကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မီးစာကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း မီးစာမရွိသည္ ျဖစ္၍ ၿငိမ္းရာ၏။
- ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ရဟန္းသည္ ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကိုခံစား သည္ရွိေသာ္ ''ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစား၏''ဟု သိ၏၊
အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစားသည္ရွိေသာ္ ''အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကိုခံစား၏''ဟု သိ၏၊
ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးသည္မွ အထက္ျဖစ္ေသာ ေနာက္ကာလ၌ အသက္ဆံုးသည္တိုင္ေအာင္ ''ဤဘဝ၌ပင္လွ်င္ အလံုးစံု ေသာ ခံစားျခင္းတို႔ကို မႏွစ္သက္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍ ၿငိမ္းေအးကုန္လတၱံ႕''ဟု သိ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
{သံယုတၱနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢသံယုတ္၊ အာနာပါနသံယုတ္၊ ဧကဓမၼဝဂ္၊ ပဒီေပါပမသုတ္}
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကို ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ိဳးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။
ရဟန္းတို႔ အာနာပါႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုအဘယ္သို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီးသနည္း၊ အာနိသင္ႀကီးသနည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ တင္ပလႅင္ေခြၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ကို ေျဖာင့္မတ္စြာထား၍ သတိကို (ကမၼ႒ာန္းသို႔) ေရွး႐ႈျဖစ္ေစလ်က္ ထိုင္ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ သတိရွိလ်က္သာလွ်င္ထြက္ သက္ေလကို ထုတ္၏၊ သတိရွိလ်က္သာလွ်င္ ဝင္သက္ေလကို ရွဴ၏။
ရွည္ရွည္ ထြက္သက္ေလကိုထုတ္ လွ်င္လည္း ''ရွည္ရွည္ ထြက္သက္ေလကို ထုတ္၏''ဟု သိ၏၊ ရွည္ရွည္ ဝင္သက္ေလကိုရွဴလွ်င္လည္း ''ရွည္ရွည္ ဝင္သက္ေလကို ရွဴ၏''ဟု သိ၏။ပ။ ''စြန္႔လႊတ္မႈကို အဖန္တစ္လဲဲလဲဲ ႐ႈလ်က္ထြက္သက္ေလ ကို ထုတ္အံ့''ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊ ''စြန္႔လႊတ္မႈကို အဖန္တစ္လဲလဲ ႐ႈလ်က္ဝင္သက္ေလကို ရွဴအံ့''ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။ ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။
............................................
- ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ဘုရားမျဖစ္မီ ေရွးအခါက သစၥာေလးပါးကို မသိေသးေသာ ဘုရားေလာင္း ျဖစ္စဥ္ဤေနျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ အေနမ်ားခဲ့၏။
- ရဟန္းတို႔ ဤေနျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ အေနမ်ားခဲ့ေသာ ငါ့အား ကိုယ္ သည္မပင္ပန္း၊ မ်က္စိတို႔သည္ မပင္ပန္းကုန္၊ ငါ၏ စိတ္သည္လည္း မစြဲဲလမ္းမူ၍ အာသဝတို႔မွ လြတ္ေျမာက္၏။
.............................................
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ငါ၏ ကိုယ္သည္ မပင္ပန္းရာ၊ မ်က္စိတို႔သည္ မပင္ပန္းကုန္ရာ၊ ငါ၏ စိတ္သည္လည္း မစြဲလမ္းမူ၍ အာသဝတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ရာ၏''ဟုအလိုရွိခဲ့မူ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အိမ္၌ ေနသူ လူတို႔၏ကာမဂုဏ္ကို မွီေသာ ေအာက္ေမ့မႈ ၾကံစည္မႈတို႔ကို ပယ္ကုန္ရာ၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံု၌စက္ဆုပ္ဖြယ္ အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံု၌ စက္ဆုပ္ဖြယ္မဟုတ္ဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာသမာဓိ ကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံု၌လည္းေကာင္း၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံု၌လည္းေကာင္း စက္ဆုပ္ဖြယ္ဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံု၌လည္းေကာင္း၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံု၌လည္းေကာင္း စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာအာ႐ံုကိုလည္းေကာင္း၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္အာ႐ံုကိုလည္းေကာင္း ထိုႏွစ္မ်ိဳးစံုကို ၾကဥ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ 'သမၸဇဥ္'ေအာက္ ေမ႕မႈ 'သတိ'ရွိသည္ ျဖစ္၍ အညီအမွ် ႐ႈလ်က္ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
...........................................................
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ကာမတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္အကုသိုလ္တရားတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္ ၾကံစည္မႈ 'ဝိတက္' သံုးသပ္ဆင္ျခင္မႈ 'ဝိစာရ'ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ နီဝရဏ ကင္းဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ 'ပီတိ' ခ်မ္းသာမႈ 'သုခ'ရွိေသာပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္း အပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ဝိတက္, ဝိစာရတို႔ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစတတ္ေသာ စိတ္တည္ၾကည္မႈ 'သမာဓိ'ကို ျဖစ္ပြားေစတတ္ေသာ ၾကံစည္မႈ 'ဝိတက္' သံုးသပ္ဆင္ျခင္မႈ 'ဝိစာရ' မရွိေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမာဓိ'ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ 'ပီတိ'ခ်မ္းသာမႈ 'သုခ'ရွိေသာ ဒုတိယစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ႏွစ္သိမ့္မႈ 'ပီတိ'ကိုလည္း မတပ္မက္ျခင္းေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလ်က္ ေနလို၏၊ သတိ 'သမၸဇဥ္'ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာ 'သုခ'ကိုလည္းကိုယ္ျဖင့္ ခံစားလို၏။ အၾကင္တတိယစ်ာန္ေၾကာင့္ ထိုသူ႕ကို 'လ်စ္လ်ဴ႐ႈသူ၊ သတိရွိသူ၊ ခ်မ္းသာစြာ ေနေလ့ရွိသူ'ဟု အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ေျပာၾကားကုန္၏၊ ထိုတတိယစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္းအလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''ခ်မ္းသာဆင္းရဲကို ပယ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ဝမ္းသာျခင္းႏွလံုးမသာျခင္းတို႔၏ ခ်ဳပ္ႏွင့္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ့ဆင္း ရဲခ်မ္းသာ မရွိေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ 'ဥေပကၡာ' ေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ သတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္းရွိေသာစတုတၳစ်ာန္ သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာသမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
..........................................................
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာ ႐ူပသညာတို႔ကို လြန္ေျမာက္ျခင္းေၾကာင့္ ထိခိုက္မႈ 'ပဋိဃသညာ' တို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ မွတ္သားမႈ 'နာနတၱသညာ' တို႔ကို ႏွလံုးမသြင္းျခင္းေၾကာင့္ 'ေကာင္းကင္သည္ အဆံုး မရွိ'ဟု (စီးျဖန္းကာ) အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာအာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္ကို လြန္ေျမာက္၍ 'ဝိညာဏ္သည္ အဆံုး မရွိ'ဟု (စီးျဖန္းကာ) ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ေနလို၏'' ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္ ကိုလြန္ေျမာက္၍ 'တစ္စံုတစ္ရာမွ် မရွိ'ဟု (စီးျဖန္းကာ) အာကိၪၥညာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာအာကိၪၥညာယတနစ်ာန္ ကိုလြန္ေျမာက္၍ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
- ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ''အလံုးစံုေသာ ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္ကို လြန္ေျမာက္၍ သညာေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္သို႔ ေရာက္၍ ေနလို၏''ဟုလည္း အလိုရွိခဲ့မူ ဤအာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကိုသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းအပ္၏။
........................................................
- ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာဓိကို ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္သည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ သုခေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုသုခေဝဒနာသည္ ''မျမဲ''ဟု သိ၏၊ ''လႊမ္းမိုး၍ မတည္ႏိုင္''ဟု သိ၏၊ ''မႏွစ္သက္အပ္''ဟု သိ၏။ ဒုကၡေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုဒုကၡေဝဒနာသည္ ''မျမဲ''ဟု သိ၏၊ ''လႊမ္းမိုး၍ မတည္ႏိုင္''ဟု သိ၏၊ ''မႏွစ္သက္အပ္''ဟု သိ၏။ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုဥေပကၡာေဝဒနာသည္ ''မျမဲ''ဟု သိ၏၊ ''လႊမ္းမိုး၍ မတည္ႏိုင္''ဟုသိ၏၊ ''မႏွစ္သက္အပ္''ဟု သိ၏။
- သုခေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ မယွဥ္သည္ ျဖစ္၍ ထိုေဝဒနာကို ခံစား၏၊ ဒုကၡေဝဒနာကိုခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ မယွဥ္သည္ ျဖစ္၍ ထိုေဝဒနာကို ခံစား၏၊ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစားသည္ ျဖစ္ခဲ့မူမယွဥ္သည္ ျဖစ္၍ ထိုေဝဒနာကို ခံစား၏။ ထိုသူသည္ ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစားသည္ရွိေသာ္ ''ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစား၏''ဟု သိ၏၊ အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကိုခံစားသည္ရွိေသာ္ ''အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစား၏''ဟု သိ၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီးသည္မွအထက္ျဖစ္ေသာ ေနာက္ကာလ၌ အသက္ဆံုးသည္တိုင္ေအာင္ ''ဤဘဝ၌ပင္ အလံုးစံုေသာ ခံစားျခင္းတို႔ကို မႏွစ္သက္အပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ ၿငိမ္းေအးကုန္လတၱံ႕''ဟု သိ၏။
..............................................
- ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ဆီကို စြဲ၍လည္းေကာင္း၊ မီးစာကို စြဲ၍လည္းေကာင္း ဆီမီးသည္ေတာက္ေလာင္ရာ၏။ ထိုဆီကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မီးစာကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း မီးစာမရွိသည္ ျဖစ္၍ ၿငိမ္းရာ၏။
- ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ရဟန္းသည္ ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကိုခံစား သည္ရွိေသာ္ ''ကိုယ္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစား၏''ဟု သိ၏၊
အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကို ခံစားသည္ရွိေသာ္ ''အသက္အပိုင္းအျခားရွိေသာ ေဝဒနာကိုခံစား၏''ဟု သိ၏၊
ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးသည္မွ အထက္ျဖစ္ေသာ ေနာက္ကာလ၌ အသက္ဆံုးသည္တိုင္ေအာင္ ''ဤဘဝ၌ပင္လွ်င္ အလံုးစံု ေသာ ခံစားျခင္းတို႔ကို မႏွစ္သက္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍ ၿငိမ္းေအးကုန္လတၱံ႕''ဟု သိ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
{သံယုတၱနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢသံယုတ္၊ အာနာပါနသံယုတ္၊ ဧကဓမၼဝဂ္၊ ပဒီေပါပမသုတ္}
