"ဓမၼစၾကာ၊ ေဒသနာ၊ ေကာင္းစြာဘယ္သို႔ ေဟာသနည္း"
"ဓမၼစၾကာ၊ ေဒသနာ၊ ေကာင္းစြာဘယ္သို႔ ေဟာသနည္း"
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းျဖစ္သူသည္ ဤအစြန္းႏွစ္ပါးတို႔ကို မမွီဝဲအပ္ကုန္၊ အဘယ္ႏွစ္ပါးတို႔နည္း၊
- ယုတ္ညံ့၍ ရြာသူတို႔၏ အက်င့္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔၏ အေလ့အက်င့္သာျဖစ္၍ အရိယာတို႔၏ အေလ့အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာကို ကပ္ၿငိေသာအားျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ လိုက္စားအားထုတ္ျခင္းလည္းေကာင္း၊
- ကိုယ္စိတ္၏ ဆင္းရဲျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အက်င့္မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကိုယ္ပင္ပန္းမႈကို အားထုတ္ျခင္းလည္းေကာင္း ဤႏွစ္ပါးတို႔တည္း။
...................................................
ရဟန္းတို႔ ထိုအစြန္းႏွစ္ပါးတို႔သို႔ မကပ္ေရာက္မူ၍ ငါဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကို ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကို ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ (သစၥာေလးပါးကို) သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကို ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ကို ျပဳတတ္ေသာ ကိေလသာၿငိမ္းျခင္း ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္း သစၥာေလးပါးကို သိျခင္း နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါျဖစ္ေသာ ထိုအလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္ကား အဘယ္နည္း။
ဤအဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ပင္တည္း။ ဤအဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
- မွန္စြာ သိျမင္ျခင္း 'သမၼာဒိ႒ိ'၊
-မွန္စြာ ၾကံျခင္း 'သမၼာသကၤပၸ'၊
-မွန္စြာ ေျပာဆိုျခင္း 'သမၼာဝါစာ'၊
-မွန္စြာ ျပဳလုပ္ျခင္း 'သမၼာကမၼႏၲ'၊
-မွန္စြာ အသက္ေမြးျခင္း 'သမၼာအာဇီဝ'၊
-မွန္စြာ အားထုတ္ျခင္း 'သမၼာဝါယာမ'၊
-မွန္စြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း 'သမၼာသတိ'၊
-မွန္စြာ တည္ၾကည္ျခင္း 'သမၼာသမာဓိ' ဤသည္တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကို ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ကို ျပဳတတ္ေသာ ဤအလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္သည္ ကိေလသာၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ (သစၥာေလးပါးကို) သိရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
......................................................
၁၄။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' ေပတည္း၊
-ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-အိုရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-နာရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
- ေသရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-မခ်စ္ေသာသူတို႔ႏွင့္ အတူေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
- ခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-လိုခ်င္ရာကို မရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-အက်ဥ္းအားျဖင့္ စဲြလမ္းရာ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲကုန္၏။
.....................................................
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' ေပတည္း၊ အၾကင္တဏွာသည္ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ ႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ထိုထို အာ႐ုံ၌ လြန္စြာ ႏွစ္သက္တတ္၏။
ဤတပ္မက္မႈတဏွာဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
-ကာမဘုံတို႔၌ တပ္မက္မႈ တဏွာ 'ကာမတဏွာ'၊
-တည္ျမဲ၏ဟု ယူေသာ သႆတဒိ႒ိႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈတဏွာ 'ဘဝတဏွာ'၊
-ေသလွ်င္ ျပတ္စဲ၏ဟု ယူေသာ ဥေစၧဒဒိ႒ိႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈတဏွာ 'ဝိဘဝတဏွာ' တို႔တည္း။
.......................................................
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓအရိယ သစၥာ' ေပတည္း၊ ယင္းဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာဟူသည္ ထိုတပ္မက္မႈတဏွာ၏သာလွ်င္ အႂကြင္းမ့ဲ စြဲမက္မႈ ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ စြန္႔လႊတ္ရာ တစ္ဖန္စြန္႔ပယ္ရာ လြတ္ေျမာက္ရာ မကပ္ၿငိရာ (နိဗၺာန္) ပင္ ျဖစ္၏။
.......................................................
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာ တို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' ေပတည္း၊ ဤအရိယမဂ္သည္ အဂၤါရွစ္ပါးရွိ၏။ အဂၤါရွစ္ပါးဟူေသာ္ ကား-
မွန္စြာ သိျမင္ျခင္း 'သမၼာဒိ႒ိ '၊ မွန္စြာ ၾကံျခင္း 'သမၼာသကၤပၸ'။ပ။ မွန္စြာ တည္ၾကည္ျခင္း 'သမၼာ သမာဓိ ' ဤသည္တို႔တည္း။
.......................................................
ဒုကၡသစၥာ၌ ဉာဏ္သုံးပါး
၁၅။ ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌....
- ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ထိုဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' ကို စင္စစ္ ပိုင္းျခား၍ သိထိုက္၏၊ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ထိုဆင္းရဲျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' ကို ပိုင္းျခား၍ သိခဲ့ၿပီးၿပီဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါ ဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
........................................
သမုဒယသစၥာ၌ ဉာဏ္သံုးပါး
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌
-ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
-အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
-ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' ကို ပယ္အပ္၏''ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' ကို ပယ္ၿပီးၿပီ''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိေသာဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
.................................................
နိေရာဓသစၥာ၌ ဉာဏ္သံုးပါး
ရဟန္းတို႔ ''ဤနိဗၺာန္သည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓ အရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌
- ငါ ဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓ့အရိယသစၥာ' ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳအပ္၏''ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓ အရိယသစၥာ' ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးၿပီ''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓ သစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ပ။ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
.................................................
မဂၢၢသစၥာ၌ ဉာဏ္သံုးပါး
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ပ။ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' ကို ပြါးမ်ားအပ္၏''ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' ကို ပြါးမ်ားၿပီးၿပီ''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကား ဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
.....................................................
ဘုရားဟု ဝန္ခံခ်ိန္
၁၆။ - ရဟန္းတို႔ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္, တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာ႐ိွေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ မစင္ၾကယ္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ငါဘုရားသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္ တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ ''အတုမ႐ိွေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို သိၿပီ'' ဟူ၍ ဝန္မခံခဲ့ေခ်။
- ရဟန္းတို႔ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္, တစ္ဆယ့္ ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာ႐ိွေသာ မွန္ကန္ေသာဉာဏ္အျမင္သည္ စင္ၾကယ္လာေသာ အခါ၌သာလွ်င္ ငါဘုရားသည္ နတ္ မာရ္ နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္ တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ ဤလူ႕ေလာက၌ ''အတုမ႐ိွေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို သိၿပီ'' ဟူ၍ ဝန္ခံခဲ့၏။
- ငါ၏ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေျမာက္မႈသည္ မပ်က္ စီးႏိုင္ၿပီ၊ ဤကား အဆံုးစြန္ေသာ ဘဝတည္း၊ ယခုအခါ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္းမ႐ိွေတာ့ၿပီဟု ငါ့အား ဉာဏ္အျမင္ (ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္) သည္လည္း ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္လိုကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာ လက္ခံၾကေလကုန္သတည္း။
..........................................
ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ လတ္ေသာ္ အသွ်င္ေကာ႑ည အား ''ျဖစ္ျခင္းသေဘာရွိေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္းသေဘာ႐ိွ၏''ဟု (ကိေလသာ) ျမဴအညစ္ အေၾကးကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
..............................................
နတ္ျဗဟၼာတို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကျခင္း
၁၇။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာတရားကို ေဟာေတာ္မူလတ္ေသာ္ ''ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏိုင္ေသာ အတုမ႐ိွေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ၿပီ''ဟု ဘုမၼစိုး နတ္တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို အဆင့္ဆင့္ ေႂကြးေၾကာ္ကုန္၏။
ဘုမၼစိုးနတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို ၾကား၍ စာတုမဟာရာဇ္နတ္ တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို အဆင့္ဆင့္ ေႂကြးေၾကာ္ကုန္၏။ပ။
စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို ၾကား၍ တာဝတႎသာနတ္။ပ။ ယာမာနတ္။ပ။ တုသိတာနတ္။ပ။ နိမၼာနရတိနတ္။ပ။ ပရနိမိၼတဝသဝတၱိနတ္။ပ။ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာ တို႔သည္ ....
''ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏိုင္ေသာ အတုမ႐ိွေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္ မူအပ္ၿပီ''ဟု ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို အဆင့္ဆင့္ ေႂကြးေၾကာ္ကုန္၏။
ဤသို႔လွ်င္ ထိုအခ်ိန္ ထိုအခါ ထိုကာလတြင္ (အကနိ႒) ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္းခ်ီးသံသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ တက္၏။
ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္လည္း တုန္လႈပ္၏၊ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္၏၊ ထက္ဝန္းက်င္ တုန္လႈပ္၏၊ အတိုင္းအရွည္မ႐ိွ ႀကီးမားေသာ အေရာင္အလင္းသည္လည္း ေလာက၌ နတ္တို႔၏ အာႏု ေဘာ္ကို ေက်ာ္လြန္၍ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၏။
..............................................
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကို သိေလၿပီတကား၊ ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကို သိေလၿပီတကား''ဟု ဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ ဥဒါန္း က်ဴးရင့္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား ''အညာသိ ေကာ႑ည'' ဟူ၍ သာလွ်င္ အမည္တြင္၏။
...................................................
၁၈။ ထို႔ေနာက္ အသွ်င္အညာသိေကာ႑ညသည္ တရားကို ျမင္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ ေရာက္ ၿပီးသည္ ျဖစ္၍ တရားကို သိၿပီးသည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ သက္ဝင္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ ယံုမွားျခင္းကို ကူး ေျမာက္ၿပီးသည္ ျဖစ္၍ သို႔ေလာသို႔ေလာ (ေတြးေတာျခင္း) ကင္းၿပီးသည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာ၌ ရဲရင္႕ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးသည္ ျဖစ္၍ ဘုရားမွတစ္ပါး ကိုးစားထိုက္သူ မ႐ိွသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား အထံ၌ ရွင့္အျဖစ္ကို ရလိုပါ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏''ဟု ေလွ်ာက္၏။
''ရဟန္း လာေလာ့'' ''တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ၿပီ၊ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကိုျပဳျခင္းငွါ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ေလာ့''ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုစကားေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ထိုအသွ်င္အညာသိေကာ႑ည၏ ပၪၥင္းအျဖစ္ ၿပီးေလ၏။
.............................................
၁၉။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အညာသိ ေကာ႑ညမွ ႂကြင္းေသာ ရဟန္းတို႔ကို တရား စကားျဖင့္ သြန္သင္ဆံုးမေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားျဖင့္သြန္သင္ ဆံုးမအပ္ကုန္သည္႐ိွေသာ္ အသွ်င္ဝပၸအားလည္းေကာင္း၊ အသွ်င္ဘဒၵိယအားလည္းေကာင္း ''ျဖစ္ျခင္းသေဘာ႐ိွေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္း သေဘာ႐ိွ၏''ဟု (ကိေလသာ) ျမဴအညစ္အေၾကးကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၏။
ထိုအသွ်င္ဝပၸ အသွ်င္ဘဒၵိယတို႔သည္ တရားကို ျမင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ ေရာက္ၿပီးကုန္သည္ ျဖစ္၍ တရားကို သိၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ သက္ဝင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ယံုမွားျခင္းကို ကူးေျမာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ သို႔ေလာသို႔ေလာ (ေတြးေတာျခင္း) ကင္းၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ဘုရားမွတစ္ပါး ကိုးစားထိုက္သူ့မ႐ိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံ၌ ရွင့္အျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏''ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
''ရဟန္းတို႔ လာကုန္ေလာ့'' ''တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ၿပီ၊ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳျခင္းငွါ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ကုန္ေလာ့''ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုစကားေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ထိုအသွ်င္ဝပၸ အသွ်င္ဘဒၵိယတို႔၏ ပၪၥင္းအျဖစ္ ၿပီးေလ၏။
.....................................................
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ေဆာင္အပ္ေသာ ဆြမ္း႐ိွသည္ျဖစ္၍ ထိုသံုးေယာက္တို႔မွ ႂကြင္းေသာ ရဟန္းတို႔ကို တရားစကားျဖင့္ သြန္သင္ ဆံုးမေတာ္မူ၏။ (ေကာ႑ည ဝပၸ ဘဒၵိယ) ရဟန္း သံုးပါးတို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ လွည့္လည္၍ ေဆာင္ယူခဲ့ေသာ ထိုဆြမ္းျဖင့္ ေျခာက္ပါးအစုသည္ မွ်တ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားျဖင့္ သြန္သင္ ဆံုးမေတာ္မူသည္႐ိွေသာ္ အသွ်င္ မဟာနာမ္ႏွင့္ အသွ်င္အႆဇိတို႔အား ''ျဖစ္ျခင္းသေဘာ႐ိွေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္းသေဘာ႐ိွ၏''ဟု (ကိေလသာ) ျမဴအညစ္အေၾကးကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္သည္' ထင္ရွားျဖစ္ ေပၚ၏။
ထိုအသွ်င္မဟာနာမ္ အသွ်င္အႆဇိတို႔သည္ တရားကို ျမင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ ေရာက္ ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားကို သိၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ သက္ဝင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ယံုမွားျခင္းကို ကူးေျမာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ သို႔ေလာ သို႔ေလာ (ေတြးေတာျခင္း) ကင္းၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ဘုရားမွတစ္ပါး ကိုးစားထိုက္သူ မ႐ိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံ၌ ရွင့္အျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏''ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ရဟန္းတို႔ လာကုန္ေလာ့'' ''တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ၿပီ၊ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳျခင္းငွါ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ကုန္ေလာ့''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုစကားေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ထိုအသွ်င္မဟာနာမ္ အသွ်င္အႆဇိတို႔၏ ပၪၥင္းအျဖစ္ ၿပီးေလ၏။
{ဝိနယပိဋက၊ မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္၊ မဟာခႏၶက၊ ပဥၥဝဂၢီတို႔အား တရားေဟာေတာ္မူျခင္း}
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းျဖစ္သူသည္ ဤအစြန္းႏွစ္ပါးတို႔ကို မမွီဝဲအပ္ကုန္၊ အဘယ္ႏွစ္ပါးတို႔နည္း၊
- ယုတ္ညံ့၍ ရြာသူတို႔၏ အက်င့္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔၏ အေလ့အက်င့္သာျဖစ္၍ အရိယာတို႔၏ အေလ့အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာကို ကပ္ၿငိေသာအားျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ လိုက္စားအားထုတ္ျခင္းလည္းေကာင္း၊
- ကိုယ္စိတ္၏ ဆင္းရဲျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အက်င့္မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကိုယ္ပင္ပန္းမႈကို အားထုတ္ျခင္းလည္းေကာင္း ဤႏွစ္ပါးတို႔တည္း။
...................................................
ရဟန္းတို႔ ထိုအစြန္းႏွစ္ပါးတို႔သို႔ မကပ္ေရာက္မူ၍ ငါဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကို ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကို ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ (သစၥာေလးပါးကို) သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကို ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ကို ျပဳတတ္ေသာ ကိေလသာၿငိမ္းျခင္း ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္း သစၥာေလးပါးကို သိျခင္း နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါျဖစ္ေသာ ထိုအလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္ကား အဘယ္နည္း။
ဤအဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ပင္တည္း။ ဤအဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
- မွန္စြာ သိျမင္ျခင္း 'သမၼာဒိ႒ိ'၊
-မွန္စြာ ၾကံျခင္း 'သမၼာသကၤပၸ'၊
-မွန္စြာ ေျပာဆိုျခင္း 'သမၼာဝါစာ'၊
-မွန္စြာ ျပဳလုပ္ျခင္း 'သမၼာကမၼႏၲ'၊
-မွန္စြာ အသက္ေမြးျခင္း 'သမၼာအာဇီဝ'၊
-မွန္စြာ အားထုတ္ျခင္း 'သမၼာဝါယာမ'၊
-မွန္စြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း 'သမၼာသတိ'၊
-မွန္စြာ တည္ၾကည္ျခင္း 'သမၼာသမာဓိ' ဤသည္တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကို ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ကို ျပဳတတ္ေသာ ဤအလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္သည္ ကိေလသာၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ (သစၥာေလးပါးကို) သိရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
......................................................
၁၄။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' ေပတည္း၊
-ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-အိုရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-နာရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
- ေသရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-မခ်စ္ေသာသူတို႔ႏွင့္ အတူေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
- ခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-လိုခ်င္ရာကို မရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊
-အက်ဥ္းအားျဖင့္ စဲြလမ္းရာ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲကုန္၏။
.....................................................
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' ေပတည္း၊ အၾကင္တဏွာသည္ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ ႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ထိုထို အာ႐ုံ၌ လြန္စြာ ႏွစ္သက္တတ္၏။
ဤတပ္မက္မႈတဏွာဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
-ကာမဘုံတို႔၌ တပ္မက္မႈ တဏွာ 'ကာမတဏွာ'၊
-တည္ျမဲ၏ဟု ယူေသာ သႆတဒိ႒ိႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈတဏွာ 'ဘဝတဏွာ'၊
-ေသလွ်င္ ျပတ္စဲ၏ဟု ယူေသာ ဥေစၧဒဒိ႒ိႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈတဏွာ 'ဝိဘဝတဏွာ' တို႔တည္း။
.......................................................
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓအရိယ သစၥာ' ေပတည္း၊ ယင္းဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာဟူသည္ ထိုတပ္မက္မႈတဏွာ၏သာလွ်င္ အႂကြင္းမ့ဲ စြဲမက္မႈ ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ စြန္႔လႊတ္ရာ တစ္ဖန္စြန္႔ပယ္ရာ လြတ္ေျမာက္ရာ မကပ္ၿငိရာ (နိဗၺာန္) ပင္ ျဖစ္၏။
.......................................................
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာ တို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' ေပတည္း၊ ဤအရိယမဂ္သည္ အဂၤါရွစ္ပါးရွိ၏။ အဂၤါရွစ္ပါးဟူေသာ္ ကား-
မွန္စြာ သိျမင္ျခင္း 'သမၼာဒိ႒ိ '၊ မွန္စြာ ၾကံျခင္း 'သမၼာသကၤပၸ'။ပ။ မွန္စြာ တည္ၾကည္ျခင္း 'သမၼာ သမာဓိ ' ဤသည္တို႔တည္း။
.......................................................
ဒုကၡသစၥာ၌ ဉာဏ္သုံးပါး
၁၅။ ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌....
- ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ထိုဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' ကို စင္စစ္ ပိုင္းျခား၍ သိထိုက္၏၊ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ထိုဆင္းရဲျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'ဒုကၡအရိယသစၥာ' ကို ပိုင္းျခား၍ သိခဲ့ၿပီးၿပီဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါ ဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
........................................
သမုဒယသစၥာ၌ ဉာဏ္သံုးပါး
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌
-ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
-အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
-ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' ကို ပယ္အပ္၏''ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'သမုဒယ အရိယသစၥာ' ကို ပယ္ၿပီးၿပီ''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိေသာဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
.................................................
နိေရာဓသစၥာ၌ ဉာဏ္သံုးပါး
ရဟန္းတို႔ ''ဤနိဗၺာန္သည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓ အရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌
- ငါ ဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊
- အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓ့အရိယသစၥာ' ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳအပ္၏''ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'နိေရာဓ အရိယသစၥာ' ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးၿပီ''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓ သစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ပ။ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
.................................................
မဂၢၢသစၥာ၌ ဉာဏ္သံုးပါး
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ပ။ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ (သစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' ကို ပြါးမ်ားအပ္၏''ဟု။ပ။ (ကိစၥဉာဏ္)
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ''ထိုဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရား 'မဂၢအရိယသစၥာ' ကို ပြါးမ်ားၿပီးၿပီ''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကား ဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရား၏ (ပညာ) မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (ကတဉာဏ္)
.....................................................
ဘုရားဟု ဝန္ခံခ်ိန္
၁၆။ - ရဟန္းတို႔ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္, တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာ႐ိွေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ မစင္ၾကယ္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ငါဘုရားသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္ တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ ''အတုမ႐ိွေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို သိၿပီ'' ဟူ၍ ဝန္မခံခဲ့ေခ်။
- ရဟန္းတို႔ ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္, တစ္ဆယ့္ ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာ႐ိွေသာ မွန္ကန္ေသာဉာဏ္အျမင္သည္ စင္ၾကယ္လာေသာ အခါ၌သာလွ်င္ ငါဘုရားသည္ နတ္ မာရ္ နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္ တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ ဤလူ႕ေလာက၌ ''အတုမ႐ိွေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို သိၿပီ'' ဟူ၍ ဝန္ခံခဲ့၏။
- ငါ၏ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေျမာက္မႈသည္ မပ်က္ စီးႏိုင္ၿပီ၊ ဤကား အဆံုးစြန္ေသာ ဘဝတည္း၊ ယခုအခါ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္းမ႐ိွေတာ့ၿပီဟု ငါ့အား ဉာဏ္အျမင္ (ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္) သည္လည္း ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္လိုကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာ လက္ခံၾကေလကုန္သတည္း။
..........................................
ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ လတ္ေသာ္ အသွ်င္ေကာ႑ည အား ''ျဖစ္ျခင္းသေဘာရွိေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္းသေဘာ႐ိွ၏''ဟု (ကိေလသာ) ျမဴအညစ္ အေၾကးကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
..............................................
နတ္ျဗဟၼာတို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကျခင္း
၁၇။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာတရားကို ေဟာေတာ္မူလတ္ေသာ္ ''ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏိုင္ေသာ အတုမ႐ိွေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ၿပီ''ဟု ဘုမၼစိုး နတ္တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို အဆင့္ဆင့္ ေႂကြးေၾကာ္ကုန္၏။
ဘုမၼစိုးနတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို ၾကား၍ စာတုမဟာရာဇ္နတ္ တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို အဆင့္ဆင့္ ေႂကြးေၾကာ္ကုန္၏။ပ။
စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို ၾကား၍ တာဝတႎသာနတ္။ပ။ ယာမာနတ္။ပ။ တုသိတာနတ္။ပ။ နိမၼာနရတိနတ္။ပ။ ပရနိမိၼတဝသဝတၱိနတ္။ပ။ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာ တို႔သည္ ....
''ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏိုင္ေသာ အတုမ႐ိွေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္ မူအပ္ၿပီ''ဟု ေကာင္းခ်ီးေပးသံကို အဆင့္ဆင့္ ေႂကြးေၾကာ္ကုန္၏။
ဤသို႔လွ်င္ ထိုအခ်ိန္ ထိုအခါ ထိုကာလတြင္ (အကနိ႒) ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္းခ်ီးသံသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ တက္၏။
ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္လည္း တုန္လႈပ္၏၊ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္၏၊ ထက္ဝန္းက်င္ တုန္လႈပ္၏၊ အတိုင္းအရွည္မ႐ိွ ႀကီးမားေသာ အေရာင္အလင္းသည္လည္း ေလာက၌ နတ္တို႔၏ အာႏု ေဘာ္ကို ေက်ာ္လြန္၍ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၏။
..............................................
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကို သိေလၿပီတကား၊ ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကို သိေလၿပီတကား''ဟု ဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ ဥဒါန္း က်ဴးရင့္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား ''အညာသိ ေကာ႑ည'' ဟူ၍ သာလွ်င္ အမည္တြင္၏။
...................................................
၁၈။ ထို႔ေနာက္ အသွ်င္အညာသိေကာ႑ညသည္ တရားကို ျမင္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ ေရာက္ ၿပီးသည္ ျဖစ္၍ တရားကို သိၿပီးသည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ သက္ဝင္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ ယံုမွားျခင္းကို ကူး ေျမာက္ၿပီးသည္ ျဖစ္၍ သို႔ေလာသို႔ေလာ (ေတြးေတာျခင္း) ကင္းၿပီးသည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာ၌ ရဲရင္႕ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးသည္ ျဖစ္၍ ဘုရားမွတစ္ပါး ကိုးစားထိုက္သူ မ႐ိွသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား အထံ၌ ရွင့္အျဖစ္ကို ရလိုပါ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏''ဟု ေလွ်ာက္၏။
''ရဟန္း လာေလာ့'' ''တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ၿပီ၊ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကိုျပဳျခင္းငွါ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ေလာ့''ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုစကားေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ထိုအသွ်င္အညာသိေကာ႑ည၏ ပၪၥင္းအျဖစ္ ၿပီးေလ၏။
.............................................
၁၉။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အညာသိ ေကာ႑ညမွ ႂကြင္းေသာ ရဟန္းတို႔ကို တရား စကားျဖင့္ သြန္သင္ဆံုးမေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားျဖင့္သြန္သင္ ဆံုးမအပ္ကုန္သည္႐ိွေသာ္ အသွ်င္ဝပၸအားလည္းေကာင္း၊ အသွ်င္ဘဒၵိယအားလည္းေကာင္း ''ျဖစ္ျခင္းသေဘာ႐ိွေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္း သေဘာ႐ိွ၏''ဟု (ကိေလသာ) ျမဴအညစ္အေၾကးကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၏။
ထိုအသွ်င္ဝပၸ အသွ်င္ဘဒၵိယတို႔သည္ တရားကို ျမင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ ေရာက္ၿပီးကုန္သည္ ျဖစ္၍ တရားကို သိၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ သက္ဝင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ယံုမွားျခင္းကို ကူးေျမာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ သို႔ေလာသို႔ေလာ (ေတြးေတာျခင္း) ကင္းၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ဘုရားမွတစ္ပါး ကိုးစားထိုက္သူ့မ႐ိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံ၌ ရွင့္အျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏''ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
''ရဟန္းတို႔ လာကုန္ေလာ့'' ''တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ၿပီ၊ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳျခင္းငွါ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ကုန္ေလာ့''ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုစကားေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ထိုအသွ်င္ဝပၸ အသွ်င္ဘဒၵိယတို႔၏ ပၪၥင္းအျဖစ္ ၿပီးေလ၏။
.....................................................
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ေဆာင္အပ္ေသာ ဆြမ္း႐ိွသည္ျဖစ္၍ ထိုသံုးေယာက္တို႔မွ ႂကြင္းေသာ ရဟန္းတို႔ကို တရားစကားျဖင့္ သြန္သင္ ဆံုးမေတာ္မူ၏။ (ေကာ႑ည ဝပၸ ဘဒၵိယ) ရဟန္း သံုးပါးတို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ လွည့္လည္၍ ေဆာင္ယူခဲ့ေသာ ထိုဆြမ္းျဖင့္ ေျခာက္ပါးအစုသည္ မွ်တ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားျဖင့္ သြန္သင္ ဆံုးမေတာ္မူသည္႐ိွေသာ္ အသွ်င္ မဟာနာမ္ႏွင့္ အသွ်င္အႆဇိတို႔အား ''ျဖစ္ျခင္းသေဘာ႐ိွေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္းသေဘာ႐ိွ၏''ဟု (ကိေလသာ) ျမဴအညစ္အေၾကးကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္သည္' ထင္ရွားျဖစ္ ေပၚ၏။
ထိုအသွ်င္မဟာနာမ္ အသွ်င္အႆဇိတို႔သည္ တရားကို ျမင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ ေရာက္ ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားကို သိၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားသို႔ သက္ဝင္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ယံုမွားျခင္းကို ကူးေျမာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ သို႔ေလာ သို႔ေလာ (ေတြးေတာျခင္း) ကင္းၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးကုန္သည္ျဖစ္၍ ဘုရားမွတစ္ပါး ကိုးစားထိုက္သူ မ႐ိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံ၌ ရွင့္အျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါကုန္၏''ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ရဟန္းတို႔ လာကုန္ေလာ့'' ''တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ၿပီ၊ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳျခင္းငွါ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ကုန္ေလာ့''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုစကားေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ထိုအသွ်င္မဟာနာမ္ အသွ်င္အႆဇိတို႔၏ ပၪၥင္းအျဖစ္ ၿပီးေလ၏။
{ဝိနယပိဋက၊ မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္၊ မဟာခႏၶက၊ ပဥၥဝဂၢီတို႔အား တရားေဟာေတာ္မူျခင္း}
